چه کسانی نمیتوانند ایمپلنت را انجام دهند؟
چه کسانی نمیتوانند ایمپلنت را انجام دهند؟
برای کاشت ایمپلنت دندان معمولاً سلامت بدن بیمار از هر لحاظ توسط دندانپزشک متخصص بررسی می شود. افراد زیر کاندید مناسبی برای انجام این عمل نیستند. ایمپلنت اقساطی در رشت افرادی که سابقه انجام شیمی درمانی، پرتو درمانی و رادیوتراپی در پرونده پزشکی خود دارند یا در حال حاضر تحت درمان هستند. افرادی که به پوکی استخوان مبتلا هستند. افرادی که به سرطان خون مبتلا هستند.
افرادی که لثه های سالمی ندارند یا استخوان های فک آن ها از استحکام و انسجام کافی برای انجام این عمل برخوردار نیست
افرادی که سیگار و دخانیات استعمال می کنند،
افرادی که از داروهای خاص حاوی ترکیبات فسفونات استفاده می کنند.
حالت های مختلف ایمپلنت دندان
یک دندان از دست رفته
اگر فقط یک دندان از دست رفته دارید، یک ایمپلنت دندان و یک تاج سفارشی میتواند این شکاف را پر کند. برخلاف بریج دندان، که نیاز به سوهان زدن دندانهای سالم اطراف دارد، در ایمپلنت نیازی به تغییر دندانهای سالم مجاور شما برای لنگر ندارد.
از دست دادن چندین دندان
اگر چندین دندان از دست داده اید، می توان از دو پایه ایمپلنت برای پر کردن سوکت های بیرونی و چسباندن یک بریج یا پروتز جزئی استفاده کرد. در مورد پل، دو ایمپلنت دندان در دو طرف شکاف در دهان شما قرار می گیرد. سپس، پس از اینکه بهبود یافتید و ایمپلنت ها به خوبی یکپارچه شدند، پل دندانی محکم می شود. اگر چندین دندان از دست رفته در سرتاسر قوس بالا یا پایین رخ دهد، می توان یک پروتز جزئی ایجاد کرد و به ایمپلنت ها متصل کرد.
از دست دادن تمام دندان ها
روش دیگر، ایمپلنت های دندانی را می توان برای حمایت از پروتز ایمپلنت کامل در قوس بالا یا پایین استفاده کرد. برخلاف پروتزهای سنتی که می توانند لیز بخورند یا دیگر مانند گذشته جا نیفتند، این پروتزها همیشه بدون لغزش در دهان شما باقی می مانند. ما بین 4 تا 6 ایمپلنت دندان را در امتداد استخوان فک قبل از محکم کردن پروتز در جای خود با جراحی قرار می دهیم.
ممکن است واجد شرایط ایمپلنت دندان All-on-4 باشید. این راه حل جایگزین برای بیمارانی که تراکم استخوان فک ندارند، به دلیل دندان هایی که برای مدت طولانی از دست رفته اند، عالی است. با استفاده از تنها چهار ایمپلنت دندانی، میتوانیم به طور موثری یک پروتز کامل ایمپلنت را در جای خود ثابت کنیم.
انواع ایمپلنت دندان بر اساس تکنیک کاشت
با اینکه هدف اصلی این روش، کاشت دندن میباشد اما این پروسه میتواند به روش های مختلفی انجام شود. انواع ایمپلنت دندان از جهات مختلفی بررسی می شود، مثلا تکنیک کاشت، مراحل درمان، مکان ایمپلنت در فک و برندهای مختلف و ... انواع ایمپلنت دندان بر اساس نوع کاشت به دسته بندی های زیر تقسیم می شود:
فرو رونده: در این روش از یک استوانه یا پیچ برای فیکس کردن ایمپلنت دندان در استخوان فک استفاده می شود.
پریوستئال: این نوع کاشت دندان دارای یک قالب فلزی است که در زیر لثه قرار داده می شود. این روش برای افرادی که دچار کوتاهی ارتفاع استخوان هستند بسیار کاربردی است.
دارای چهارچوب راموس: این روش برای افرادی که ضخامت استخوان فک پایین آن ها بسیار نازک است کاربرد دارد. این چارچوب در گوشه فک نزدیک دندان عقل و نزدیک به چانه قرار داده می شود و می تواند مقاومت استخوان فک را افزایش دهد.
1. ایمپلنت اندوستیال (Endosteal):
این رایج ترین نوع ایمپلنت دندان است. ایمپلنت اندوستیال (ریشه ای شکل) اشکال مختلفی مانند پیچی، صاف و تیغه ای دارد که ضمن عمل جراحی در استخوان فک قرار می گیرند. در این روش، ریشه های طبیعی دندان با پیچ یا تیغه های تیتانیومی یا سرامیکی جایگزین می شوند. در ایمپلنت اندوستیال این پیچ یا تیغه در طی یک عمل جراحی داخل استخوان فک زیرین فرو می روند، بنابراین بسیار محکم هستد و ماندگاری بالایی دارند. امروزه وقتی دندانپزشکان از جراحی ایمپلنت دندان صحبت میکنند، منظورشان نوع اندوستیال میباشد.
ایمپلنت های اندوستئال پرکاربردترین ایمپلنت های دندانی هستند. آنها از تیتانیوم ساخته شده اند و با جراحی در استخوان فک قرار می گیرند. این ایمپلنت ها معمولاً به شکل پیچ یا سیلندر هستند و به گونه ای طراحی می شوند که در طول زمان با استخوان ترکیب شوند. ایمپلنت اندوستال برای بیمارانی که استخوان فک سالم و تراکم استخوان کافی دارند مناسب است.
مزایا:
ایمپلنت های اندوستئال درصد موفقیت بالایی دارند و ماندگاری بالایی دارند.
آنها همه کاره هستند و می توانند انواع دندان های مصنوعی، از روکش تا بریج را پشتیبانی کنند.
آنها راه حلی دائمی برای دندان های از دست رفته هستند و نیازی به تعویض مکرر ندارند.
معایب:
روش کاشت ایمپلنت اندوستال نیاز به جلسات متعدد دارد و ممکن است چندین ماه طول بکشد تا تکمیل شود.
بیماران با استخوان فک ضعیف ممکن است کاندیدای مناسبی برای ایمپلنت اندوستال نباشند.
جراحی ممکن است پرهزینه باشد و همه بیمه نامه ها این عمل را پوشش نمی دهند.
انواع ایمپلنت دندان از نظر تکنیک انجام
در روش ایمپلنت اندواستیال یک پیچ تیتانیومی یا سرامیکی داخل استخوان فک قرار میگیرد و در بیشتر مواقع از این روش برای کاشت دندان استفاده می شود.
2. ایمپلنت سابپریوستیل (Subperiosteal):
این نوع ایمپلنت دندان روی فک با پایه های چارچوب فلزی قرار می گیرد که از لثه بیرون زده و ایمپلنت را در جای خود نگه می دارد. ایمپلنت های ساب پریواستیل معمولا برای بیمارانی استفاده می شود که قادر به استفاده از دندان مصنوعی معمولی نیستند یا اینکه استخوان فک آنها از استحکام کافی برخوردار نیست. از آنجایی که مقاومت و دوام و ماندگاری در این روش بسیار اهمیت دارد، امروزه دیگر از نوع سابپریوستیال استفاده نمی شود، زیرا این نوع کاشت دندان نتایج بسیار ضعیف تری را در دراز مدت به همراه داشته است. این روش برای افرادی به کار می رود که و استخوان فک بسیار ضعیفی دارند و نمیتوانند با درمان اندوستئال دندان بکارند.
ایمپلنت های ساب پریوستال به گونه ای طراحی شده اند که در بالای استخوان فک، اما در زیر بافت لثه قرار گیرند. این ایمپلنت ها برای بیمارانی مناسب است که تراکم استخوان قابل توجهی را از دست داده اند و استخوان فک سالم کافی برای حمایت از ایمپلنت های اندوستال ندارند.
مزایا:
ایمپلنت ساب پریوستال گزینه خوبی برای بیمارانی است که استخوان فک ضعیفی دارند.
آنها به جراحی تهاجمی کمتری نسبت به ایمپلنت های اندوستال نیاز دارند.
آنها می توانند چندین دندان مصنوعی را پشتیبانی کنند.
معایب:
ایمپلنت های ساب پریوستئال درصد موفقیت کمتری نسبت به ایمپلنت های اندوستئال دارند.
آنها می توانند باعث تحریک یا عفونت لثه شوند.
جراحی برای قرار دادن ایمپلنت های ساب پریوستال می تواند پرهزینه باشد.
3. ایمپلنت زیگوماتیک (Zygomatic):
نوع دیگری از ایمپلنت دندان نیز وجود دارد که به زیگوماتیک مشهور است. این درمان در افرادی که ساختار فک آن ها به شدت دچار تحلیل شده و فاقد استخوان فک هستند استفاده می شود. در این روش ساختاری فلزی به استخوان فک بالا پیچ شده و فک آماده انجام ایمپلنت می گردد. این ایمپلنت ها به جای قرار گرفتن در استخوان فک، در استخوان گونه (زیگوما) لنگر می زنند. ایمپلنت زیگوماتیک نیز مانند ساب پریوستیال با توجه به گسترش روش پیوند استخوان، دیگر مورد استفاده قرار نمی گیرد.
مزایا:
ایمپلنت زیگوماتیک می تواند گزینه خوبی برای بیمارانی باشد که از دست دادن استخوان قابل توجهی در فک بالایی دارند.
آنها می توانند چندین دندان مصنوعی را پشتیبانی کنند.
آنها را می توان در یک قرار جراحی قرار داد.
معایب:
ایمپلنت زیگوماتیک یک روش تخصصی تری است و فقط توسط متخصصان خاص دندانپزشکی انجام می شود.
آنها می توانند گران تر از انواع دیگر ایمپلنت ها باشند.
آنها نسبت به ایمپلنت های اندوستال خطر عوارض کمی دارند.
در نهایت، بهترین نوع ایمپلنت دندان برای شما به نیازهای فردی شما و توصیه های متخصص دندانپزشک شما بستگی دارد. مهم است که قبل از تصمیم گیری، مزایا و معایب هر گزینه را در نظر بگیرید.
انواع ایمپلنت دندان از نظر اندازه و قطر
ایمپلنت دندان بر اساس اندازه به انواع زیر تقسیم بندی می شوند:
ایمپلنت های معمولی: این نوع ایمپلنت از دو قسمت جداگانه پایه و اباتمنت تشکیل شده است که به وسیله پیچ اباتمنت به یکدیگر متصل می شوند. قطر آن حدود 3.25 تا 5 میلی متر است.
مینی ایمپلنت: مینی ایمپلنت دارای قطر 1.8 تا 3.3 میلی متر است و طراحی یک پارچه دارد. این نوع ایمپلنت برای کاشت دندان های جلو استفاده می شود زیرا ابعاد کوچکی دارد. همچنین از این نوع برای فیکس کردن دندان های مصنوعی فک پایین استفاده می شود.
میکرو ایمپلنت: این نوع ایمپلنت دندانی ابعاد کوچک تری نسبت به مدل مینی دارد. تنها کاربرد آن زمانی است که فاصله بین دندان ها بسیار کم باشد.